Ruta Maya Manik

Hoi mede avonturier!!

(In deze blog vind je verschillende verwijzingen naar andere websites die het een en ander nader uitleggen)

Tijd voor een eerste update van de avonturen tot nu toe! Ik verblijf nu al een week bij Javier, zijn moeder Suzie en de twee hondjes Mitzi & Chestre in Mexico City. Ik heb Javier (Blauwe Magnetische Hand) benaderd via couchsurfing Daar vind je profielen van mensen die hun reizende medemens een slaapplek aanbieden en zelfs tijd voor je maken om je rond te leiden door de stad. Javier en Suzie zijn heel erg gastvrij. Ik heb hier een eigen kamer en mag van alles gebruik maken.  De blender is wel numero uno! Elke dag maak ik een smoothie van soms nopal cactus met mango en spinazie. Of kokosnoot met tuna (vrucht van de nopal). De superfoods, zoals phyto plankton, maca en chia zaadjes, die overigens spotgoedkoop zijn hier,  gaan er ook in. En Javier vind de groen, bruine drankjes die ik maak lekker!

Eerste indruk van giga Mexico Stad: aangenaam zacht temperatuurtje, de straat beplanting, wat wij in Nederland binnenshuis hebben, heel veel Amerikaanse auto’s, bussen en trucks (Chevy’s!) die met veel gebrom en getoeter rond sjezen en veel sirenes. ’s Avonds stappen we in de auto om het oude stadscentrum Zocalo te bezichtigen. Op het grote plein hossen wat dansers in traditionele Azteekse kledij op drummuziek, een grote verentooi siert hun hoofd. Er wordt copalhars gebrand, mijn favoriete wierook. Een vet straatfeestje! Jammer dat ik mijn camera ben vergeten. We lopen naar de in 1978 ontdekte ruïne van Templo Mayor. Elke 52 jaar bouwden de Azteken een nieuwe tempel over de oude. Zeer mooi en ik spot de eerste poes! Een witte! Javier nodigt me uit voor een traditioneel drankje genaamd ‘mezcal’. Eenmaal een relaxte bar gevonden krijg ik een drank kaart voor m’n neus met wel 50 verschillende type mezcal! Sommige zijn gerookt, andere gebrouwen met kippenbouillon, fruit of kruiden. Hmm.. Het drankje vertoont wat gelijkenis met tequila, ook gemaakt van de agave plant ofwel ‘maguey’. Een flinke shot wordt geserveerd met stukjes sinaasappel bestrooid met een poeder mix van gemalen, geroosterde wormen, zout en chili. Die hakt erin, zo net 3 uurtjes geland in Mexico! Errug lekker! Die gaat mee voor de terugreis!

Op de eerste dag van mijn verblijf op kin 210: Witte Lunaire Hond regent het alleen maar. En Mexico stad houdt van de regen! Het spoelt de straten schoon en verfrist de lucht. En ik probeer meteen m´n nieuwe regenjas uit. We lopen naar de Mercado Merced. Ze zeggen dat dit de grootste markt van Latijns-Amerika is, die al 400 jaar bestaat. Men verkoopt er verse en gedroogde kruiden, noten en zaden, verse groenten en fruit, enzovoort.  Javier leert me de Spaanse benaming van vanalles. Ik eet mijn eerste heerlijke tortilla die dag, met natuurlijk avocado,  nopal cactus en huitlacoche, wat beschimmelde mais is. We houden allebei heel erg van eten! Later op de dag ga ik maar slapen, mijn keel is een beetje gevoelig,  ik heb last van een kleine jetlag en de stad ligt 2000 meter boven zeespiegel. Effe bijkomen dus.

Blauwe Elektrische Aap kin 211: Het weer klaart langzaam op net zoals mijn keel. Dankzij een natuurlijke spray van propolis, honing, eucalyptus en mint extract. Vandaag niet veel gedaan, beetje gelopen door de stad. We bezoeken de Mercado Sonore markt waar je ingrediënten voor gekke geneeskrachtige drankjes en brouwsels kan kopen. Gedroogde vleermuis of ratelslang, levende diertjes om te offeren zoals puppy´s,  gekleurde! kuikens, kittens, vogels, marmotten, muizen, kippen, wierook en kruiden. Een oud vrouwtje vraagt of we wat peyote willen. Ze laat ons uitgebreid haar collectie zien, die ze wel erg goed verstopt heeft. Javier heeft een grote cactus tuin op het dak met heel veel verschillende cacti en ook peyote. Dus we passen, wel lief van d´r. Ik koop maar wat thee kruiden speciaal voor de keel.

Gele Zelfbestaande Mens, kin 212: De eerste, echte avontuurlijke trip. Op naar ‘de plaats van de goden’ ofwel Teotihuacan. Deze naam is door de latere bewoners, de Azteken, aan de stad gegeven. Over hoe oud de stad is, komt men niet overeen. Ik reis via de metro naar noord Mexico en neem daar een taxi. Teotihuacan ligt ongeveer 50 km buiten mexico stad. Ik wordt door de vriendelijke chauffeur gedropt vlakbij de Piramide van de Zon, waarvan de basis bijna net zo groot is als de Grote Pyramide van Giza in Egypte.  Ik blijk niet genoeg geld op zak te hebben om de piramides te bezoeken én een bus terug te nemen. Zoiets overkomt me maar 1 keer! Aargh! Wat nu? ..Lunch! Avocado,salade en wat crackers..terug of niet? Na wat rondvraag kan ik een taxi nemen naar het nabij gelegen stadje San Juan en daar pinnen. Dus dat doen we maar. Eindelijk kan ik de piramide gaan beklimmen. De piramide is steil maar de klim valt mee. Wat een uitzicht! De muizen vinden het prachtig! Moet een traantje laten, dit is wel één van de heilige plekken op aarde waar ik nu sta. De Piramide van de Maan staat verderop mooi in het zonnetje dus ik besluit om die te beklimmen. Aldaar ontmoet ik een jonge Brit en we kletsen wat. Ik eet nog een avocado en geniet van het briesje en het uitzicht op de Laan der Doden. Dit is een 4 km lange weg waarlangs andere kleinere tempels liggen. Ik loop deze helemaal af. Onderweg probeer ik niet verleid te worden door allerlei verkopers die fluitjes en sieraden van obsidiaan aanbieden. Heel mooi allemaal maar dat kom ik vast nog wel vaker tegen. En anders kom ik over 4 maanden wel weer langs, want mijn vliegtuig vertrekt vanaf Mexico stad.

Ik beklim op het einde van de Laan, de Piramide van Quetzalcoatl. De afbeeldingen van de ‘gevederde slang’ vind ik heel mooi en ik zal ze nog vaak genoeg tegenkomen. Als voorbeeld genomen van een paar Françaises, ga ik van het weertje genieten. Pas later kom ik erachter dat ik toch wat zonnebrand crème had moeten gebruiken. Ik ben verbrand..ach ja beetje Nederlands velletje achterlaten is goed! Op de terugweg in de metro besluit ik om een tussenstop te maken bij de Basilica de Guadelupe. Dit is een bedevaartplaats voor vele Mexicanen. In 1531 is hier de Maagd Maria drie maal verschenen voor Juan Diego en heeft haar portret in zijn mantel achtergelaten. De oude basiliek is nu een museum. Er is een nieuwe kerk gebouwd, meer een operahuis. Het is een groot modern gebouw en er kunnen 20.000 mensen in. Elk jaar bezoeken ongeveer 20 miljoen mensen deze plaats. Om zegeningen te ontvangen, en dat is ook mijn doel. Niet veel later ontvang ik ‘het Lichaam van Christus’ van de pastor en in gedachte ben ik bij mijn familie en geliefde Diego. Wat ik zeker niet wil missen is de afbeelding van de Heilige Maria. Iets wat ik nog nooit heb meegemaakt is dat je achter het altaar via een roltrap langs de afbeelding kunt gaan! De avond is gevallen, ik geef nog een donatie en ga dan weer terug met de metro. Een jonge Mexicaan spreekt me aan, hij studeert Duits. Hij wil me morgen wel door de stad rondleiden. We wisselen wat contacten uit, maar ik moet hem toch teleurstellen. Morgen ga ik namelijk naar het museum!

kin 213: Rode Boventoon Hemelwandelaar. Een dag om boodschappen uit de kosmos te ontvangen en op onderzoek te gaan. Ik ga mezelf omringen met de oude cultuur van Mexico. Tenslotte is dit een hoofd thema van mijn reis. Middenin de stad is een bos, genaamd Chapultepec. Er bevinden zich heel wat musea, zo ook het Museo Nacional de Antropologia. Het is mega groot en ga zeker nog een keertje terugkomen. Want ik heb niet alles kunnen zien en fotograferen. Alle culturen van Meso-Amerika zijn vertegenwoordigd. Van de Tolteken, via de Azteken naar de Maya’s en van het Sonora woestijnvolk in het noorden, tot aan Oaxaca in het zuiden. Wat is het mooi tentoongesteld allemaal. Ik krijg het idee dat alles hier opgeslagen is en dat er verder niks meer te zien is in Mexico! Op het moment dat de batterij van m´n camera leeg is kom ik pas bij het meest interessante gedeelte; de Maya´s, de Olmeken en de Azteken. Aarrgh! Dus met het laatste restje sap in de camera heb ik deze foto van de replica van de Sarcofaag van Pakal Votan kunnen maken. Qua grootsheid te vergelijken met de Koning- en Koninginnen Kamer van de Grote Piramide in Giza, Egypte.  Het zij zo, ik blijf wel een half uur hangen in de ruimte speciaal ingericht voor en over Pakal de Grote. Hij draagt heel veel Jade sieraden in de tombe. Voor de Maya’s is dit gesteente kostbaarder dan goud. De sarcofaag is zo groot dat ze aannemen dat de Tempel der Inscripties in Palenque er later overheen is gebouwd. Deze ga ik zeker nog bezoeken! De deksel van de sarcofaag toont de ‘Sprekende Steen van Profetie’. Zie hieronder een afbeelding ervan. Het ontroerd me dit van zo dichtbij te zien en opnieuw krijg ik een apart gevoel. Ik voel me verbonden met, en begeleid door deze profeet.

Om 5 uur wordt ik opgepikt door Javier. Hij is klaar met een catering klus en we ontmoeten enkele vrienden en hun 10 katten. Waarvan er 5 pas enkele dagen oud zijn! Na een paar biertjes gaan we naar een spiritueel centrum. Aldaar geven andere vrienden een traditioneel Indonesische concert. De entree is op donatie en ik neem plaats op een kussen. Heel  mooi, al die verschillende slag instrumenten en klanken. Iedere speler is in traditionele kledij en ze leggen het een en ander uit. Wat ik niet echt begrijp want mijn Spaans is nog maar een ‘petito poco’. Op het einde gaat er popcorn rond en bespeeld er nog iemand een soort doedelzak. De feest stemming zit er aardig in! Toch is het einde oefening.. die spirituelen maken het hier niet zo laat ! We maken nog een praatje met Jorge (Blauwe Kristallen Hand), Alejandra (Witte Boventoon Wind) en Ileana. Ze wonen boven en zijn van plan om een Horticultuur tuin te maken op het dak. Iets waar de Maya’s ook bekend mee zijn. Het valt mij natuurlijk op dat Jorge een Hunab Ku symbool op zijn broek draagt. Uiterst herkenbaar voor iemand die er een van 2,5 x 2,5 meter heeft gemaakt! Het symbool komt uit de Maya cultuur en betekent ‘Brenger van alle Maat en Beweging’ en vertegenwoordigt het Hart van de Melkweg. Nadat ik heb verteld dat ik een gemeenschap ga bezoeken nabij Patzquaro ontvang ik van Ileana een tip om een ecologische plek te bezoeken daar vlakbij. Opgezet door een Mexicaanse en een Belg. ‘Happens to be’ dat het goedje wat ik in mijn keel spuit al een paar dagen, daar vandaan komt. Perfect!

De volgende dag, kin 214; Witte Ritmische Tovenaar, is  zoals een tovenaars dag behoort; Magisch en Tijdloos! We gaan onze handen uit de mouwen steken in de cacti tuin op het dak! Jorge, Alejandra, Fatima en Chrissto komen ook helpen. Ik had al eerder voorgesteld om de naam van de tuin ‘harto’cacto’ te schilderen. Spontaan komt er een Hunab Ku en een Maya God bij! Leuk Leuk! We hebben heel veel plezier, er worden wat biertjes bij gedronken en het zonnetje is relax. Want ik ben nog een beetje garnaal hier. We verpotten enkele ‘aciento de suegra’ (stiefmoeders zetel), ‘patta de elefante’ (olifantenvoet) en een copal boompje. Allen door Javier’s vader uit een zaadje geplant. Heerlijk een dagje schilderen en met planten bezig zijn. Daar houden de Blauwe Handen wel van! Als de zon is gevallen en we echt wel op zijn, eten we nog een gezamenlijke maaltijd van rauwe avocado soep, tortilla´s en frijoles (bonen). Wat een mooie dag! Tijd om te slapen!

Het is rustig op de kin 215: Blauwe Resonerende Adelaar dag. ’s Ochtends eten Javier en ik vlakbij, op een klein straatmarktje, samen Quesadillas. Dat zijn dubbelgevouwen tortilla’s gemaakt van paarse mais gevuld met flor de calabaza (gele bloemen van de pompoen of courgette, die je wel in Nl, alleen in het seizoen op de biomarkt vind) en groene salsa, mmmmmm. Ik lust er wel twee! Vandaag ga ik met Javier mee naar de Universiteit. Hij is bezig met zijn thesis en hoeft alleen iets af te leveren. Tjees, wat is het daar groot! Het hele terrein met allerlei universiteiten is een stad op zich. Met allemaal gratis buslijnen. Het complex ligt aan de rand van het beschermde Natuurpark. We kunnen maar een klein gedeelte ervan bezoeken. Er leven oa ratelslangen en spinnen. Het bestaat uit vulkanische grond begroeid met cacti en agave en andere tropische planten. Ik vind er Oost Indische kers! Javier gelooft niet dat we het kunnen eten maar als ik enkele bloemen en bladeren opeet is hij overtuigd. Het te bezoeken gebied is wel erg vervuild. Overal ligt glas en plastic afval. Blijkbaar heeft de politie geen recht om hier te komen. Het is namelijk eigendom van de universiteit. Perfect voor duistere praktijken dus. Later pikken we Fernanda (Gele Resonerende Zaad) op, een hele lieve mooie meid. Op weg naar huis in de auto koop ik, op advies van Javier, een vrucht genaamd ‘mamey’. Heerlijk! Lijkt qua smaak op iets tussen avocado, papaya en durian. Bij de stoplichten bieden verkopers en artiesten je vanalles aan. Ook in de metro, daar komen ze met complete jukeboxen en soundsystems met verschrikkelijke muziek aanzetten, wel erg grappig.

Zo nu maar eens naar bed! Morgen op kin 218: Witte Planetaire Spiegel* laat ik de stad achter me en trek ik naar het noord westen. Daar heb ik me aangemeld om 2 weken te verblijven op een WWOOF plek (vrijwillig meewerken in een (permacultuur)tuin, organische bouwwerkzaamheden en/of werken met dieren, in ruil voor kost en inwoning) genaamd Bosque Village. Heel spannend, voor het eerst met m´n backpack op pad! De wijde wereld in! Het is een internationale gemeenschap dus vrij weinig kans dat ik daar m´n Spaans kan bijspijkeren. Maar ik heb huiswerk van Javier meegekregen! Hij geeft  Spaanse les namelijk. Ook hebben ze niet veel (?) internet. Maar ik probeer je zeker op de hoogte te houden.

*Witte Planetaire Spiegel. Op deze dag werd de tombe van Pakal Votan, Maya Koning en sjamaan geopend (in 1952) vlak daarna werd het DNA (geheugen van de mens) en de Van Allen Radiation Belt (geheugen van de planeet) ontdekt.

Buenos noches! (goede nacht!)

Los quiero (Ik hou van jullie)

In lak’ech (Ik ben een andere Jij)

Carmen Ca Manik (Blauwe Lunaire Hand kin 67)

Trackback URI | Comments RSS